zondag 13 april 2014

Een stoffige Niki Terpstra raast in het Velodrome naar de armen van zijn vrouw

http://images16.knack.be/images/resized/400/059/195/712/6/500_0_KEEP_RATIO_SHRINK_CENTER_FFFFFF/image/Niki-Terpstra-wint-Parijs-Roubaix.jpgEr raast stof door het Velodrome. Stof dat van grote kampioenen af komt. Kampioenen als Sir Bradley Wiggins, Fabian Cancellara en Tom Boonen. Het is stof dat er niet meer toe doet. Tijdens de vele kasseienstroken worden fiets, kleding, lichaam en helm bedolven eronder. Stof dat er wel toe doet, is enkele tellen eerder over het Velodrome geraasd. De eigenaar hiervan staat in de armen van zijn vrouw. Toen hij de streep passeerde gooide hij een arm in lucht. Om vervolgens zijn laatste krachten bij elkaar te pakken en met twee armen omhoog te juichen. Zijn naam Niki Terpstra.

Niki Terpstra wint Parijs-Roubaix. De wielerklassieker van het jaar. Samen met de Ronde van Vlaanderen de meest begeerde wielerwedstrijd om te winnen. Het is zijn favoriete koers. Een koers die wordt gesierd door kasseien. Stroken waar normale mensen van hun fiets afstappen, waar sommigen zelfs hun auto niet overheen durven te laten rijden. Waar de Ronde van Vlaanderen afgrijzen opwekte door de vele valpartijen, was de spanning en sensatie meester in Parijs-Roubaix. Een koers waarbij de laatste 80 kilometer telkens de kansen anders verdeeld werden.

Ploeggenoot van Terpstra Tom Boonen was naar de vroege vlucht toegereden. Samen met hen dacht hij zijn kansen te vergroten. Echter herkende de renners het gevaar van de Belg en besloten niet te helpen. Vervolgens was het de meester van het wielerspel Peter Sagan die voor zijn kansen ging. Doordat hij ook angst heeft voor de kasseien, omdat hij weet dat de Belgische kasseienvreter Sepp Vanmarcke en veelwinnaar Fabian Cancellara hier in het voordeel zijn, besloot hij hiervoor te demarreren. Dit bracht hem uiteindelijk in het groepje dat om de prijzen zou gaan rijden. Een groepje dat verder bestond uit, Vanmarcke, Cancellara, Stybar en Degenkolb.

Echter was er toen niet rekening gehouden met voormalig Tour-winaar Sir Bradley Wiggins. Als een ware Britse veldheer sloot hij een bondgenootschap met Omega-renners Niki Terpstra en Tom Boonen. Daarnaast had hij een eigen Britse ridder aan zijn zijde in de vorm van Olympisch Kampioen Geraint Thomas. Deze vier snelde als een Franse TGV naar de kop toe. Even had toen iedereen elkaar in de houdgreep, maar een brutaal jochie bedacht dat hij er beter voor kon gaan rijden. Waar iedereen gesloopt was, besloot Niki Terpstra zijn benen nog wat extra pijn te doen. Achter hem werd er wat stof uitgehoest en lucht gehapt, maar niemand kon nog iets.

We weten wat Terpstra in de laatste kilometers gedacht heeft.” Ik keek vooruit, zag niets, ik dacht niet na, ik fietste gewoon. Ik had in m'n benen pijn, maar ja, ik wou de snelste zijn. Ze halen me nooit meer in, ik dacht: verdomd, ik win.” Dit was zijn commentaar na afloop van Dwars door Vlaanderen, toen hij een songtekst van Henny Vrienten en Herman Brood oplepelde. Vandaag zou hij opnieuw deze worden kunnen zeggen. Een legendarische en heroïsche zege in het Velodrome van Roubaix. Servais Knaven was de laatste Nederlander, maar vandaag won Terpstra zijn eerste Parijs Roubaix. Ik kan het bijna nog steeds niet geloven.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten