Het is niet voor niks dat in het woord kannibalisme de naam van Nibali verwerkt zit

Lars Boom bracht Nederlands succes

Het is voorbij. Drie weken lang, op twee rustdagen na, rond een uurtje of 15.00 uur kon je naar je televisie lopen. De Tour de France. Soms zag je naar een sprintetappe, waarin de verhalen van Boogie en Martijn het entertainment moesten verzorgen. Soms als je te lang bleef hangen na een reclameblok op Eurosport waren het de kastelenverhalen van Dijkstra en Ducrot die je moesten vermaken. Maar toch elke dag was er entertainment. Van het begin tot eind. Het was verslavend en nu is het voorbij. Een terugblik.

Marcel Kittel
Wie voorafgaand aan de Tour de documentaire Nieuwe Helden heeft gezien over de toen nog Argos-Shimano ploeg is van die renners gaan houden. Het zeiken over de bergen en de vreugde na etappewinst. Toch is ook de woede mooi als het niet goed liep. De Giant-Shimano ploeg, zoals ze dit jaar in het peloton rijden, heeft er een nieuwe sympathieke troef bij: Ji Cheng. Een jongeman uit China die als eerst uit dat land de Tour de France zou uitrijden. Overdag rijdt hij samen met Dumoulin keihard op kop om zo Kittel te kunnen laten sprinten voor de etappezege. Alleen op de Champs-Élysées moet de Chinees verstek laten gaan, omdat hij die dag op een ronde wordt gereden. De ploeg is opnieuw in vorm. Kittel wint weer de openingsetappe. Waar concurrent Cavendish zichzelf uitschakelt door op volle snelheid onderuit te gaan. In totaal wint Kittel vier etappes waarvan ook het slotstuk op de Champs-Élysées in een machtsprint waar hij Kristoff te snel af is.

Froome en Boom
Een van de meest mythische wielerkoersen op de wielerkalender is Parijs-Roubaix. Er wordt over kasseien gereden. De botten en lichaamsdelen van schamele renners worden na afloop niet zelden aan de kant teruggevonden. Zo verging het ook titelverdediger Chris Froome. De Tour organisatie had besloten in de vijfde etappe een mini Parijs-Roubaix in te lassen. De Engelsman van Keniaanse afkomst  dacht de etappe te kunnen starten met een gebroken pols. Niet veel later viel hij op de andere kant van zijn lichaam. Nog voor de kasseienstroken echt begonnen was, lag hij weer op de grond. Met het hoofd gebogen stapte hij de ploegleiderswagen in. Einde Tour. Lars Boom buigt zijn hoofd niet voor kasseien. Sterker nog wanneer hij met modder in zijn gezicht en pijn in zijn klauwen kan rijden ontstaat er een motortje in de benen van de voormalig wereldkampioen veldrijden. Wanneer hij op kop komt te zitten met klassementsman Vincenzo Nibali en zijn ploegmaat Jakob Fuglsang besluit hij een demarrage te wagen. Alleen komt hij op de streep af en brengt Nederland voor het eerst sinds Pieter Weening in 2005 een etappezege in de Tour de France.

Kannibalisme
Waar in de gewonnen rit door Boom naar Arendberg Vincenzo Nibali nog geklopt werd, brak daarna de hel los. Alberto Contador brak zijn scheenbeen en dus was de Italiaan opeens topfavoriet. Die rol was hij niet bang voor. Vier etappes won hij. De een nog indrukwekkender dan de andere. Daarmee schreef hij de derde grote ronde op zijn naam. Het is niet voor niks dat in het woord kannibalisme de naam van Nibali verwerkt zit. Zijn concurrenten hij vreet ze allemaal op. Dat was goed te zien toen in de etappe naar de Hautacam zijn plaag uit de Vuelta Chris Horner weg reed. Hoewel de afstand naar de streep nog groot was twijfelde de Haai van Messina geen moment en dook er achteraan. Niemand die ook maar de mogelijkheid had om te reageren. Horner kwam uiteindelijk bijna vijf minuten later over de streep en Nibali bevestigde nog maar eens dat hij de terechte winnaar is van de Tour de France.