Die tijdrit die Pinot gisteren won, staat zeker niet op zich. Eerder dit jaar bij het Internationaal Wegcriterium legde hij ze er al allemaal een keertje op in de tijdrit, om vervolgens een dag later in de bergen ook te overheersen. Daarbij moet wel aangetekend worden dat dit in een minder deelnemersveld was, maar het laat de regelmaat in de vorm van de Franse hoop in bange dagen zien. In Baskerland werd hij begin april ook nog eens vierde in het eindklassement en liet een paar keer zien dat hij een serieuze aanspraak maakt op het gele tricot in de grootste wielerronde in juli dit jaar.
Maar laten we vooral ook niet vergeten dat Pinot met zijn 25 jaren jong al heel wat gepresteerd heeft in het wielerpeloton. In 2014 loste hij zijn belofte in door als jonge twintiger een plek op het podium van de Tour de France op te eisen. Met een 3e plek en een witte trui begon Frankrijk te dromen dat ze een opvolger van hun laatste Tourwinnar Bernard Hinault in huis hadden. Totdat een jaar later het noodlot toesloeg. Wanneer hij de afdaling van de Col d’Allos probeert te bedwingen, zien we eerst een bruin streepje op zijn broek, maar al snel volgen: geel, blauw, roze, rood, oranje en paars. Het zijn de zeven kleuren stront die hij schijt als er een gevaarlijke afdaling opdoemt.
Dit komt door een jeugdtrauma. Als junior raakte hij in een afdaling de controle over zijn fiets kwijt met een harde crash tot gevolg. Sindsdien zit de schrik er bij hem zo in, dat hij bij elke val een flashback krijgt. Maandenlang heeft hij bij een psycholoog gelopen om van deze hinderpaal af te komen. Dat lukte in 2014, maar in 2015 was er dus die Col d’Allos als destinatie van de comeback van zijn fobie. In dezelfde Tour volgde er overigens al rehabilitatie, hij revancheerde zich door de zware laatste bergetappe te winnen.
Maar met die Tour van 2015 in het achterhoofd zegt de tijdrit die Pinot in Romandië reed veel meer dan je denkt. Het eerst venijnige klimmetje bedwong hij als snelste, maar belangrijker nog in de afdaling verloor hij amper tijd op zijn concurrenten. Dumoulin liep als begenadigd racer tegen de klok natuurlijk wel een paar seconden in, maar de Fransman durfde zijn remmen weer los te laten. Hij was weer een durfal in plaats van een angsthaas. Niks weerhield hem ervan om met een vaart van rond de 100 km/u naar beneden te vliegen. Hierdoor kon hij sneller finishen dan Quintana en Froome.
Dit alles maakt het niet gek om Pinot als een van de favorieten voor de eindzege van de Tour te zien. Sterker nog het verantwoordt ook dit gokje op zijn victorie:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten