Martin Bril, ik smeek het u. Het duurt nu al zo lang. Ik loop door een drukke winkelstraat waarbij de reclame-uitingen mij tegemoet komen. Of ik een reisje naar de zon wil? Een last minute naar Turkije, het is nu supervoordelig. Ik kijk om mij heen en zie allerlei mensen voorbij lopen. Een meisje met een blauwe hoofddoek, passend bij haar lichtblauw spijkerbroek en haar donkerblauwe topje, aangevuld met een jas met bontkraag. Of het blonde meisje met de modellenlook. Ook in een spijkerbroek, die zomaar van haar vriendje kan zijn, met daar boven een stevig dichtgeritste zwarte jas.
Het zijn de dagen in april die maar niet warm zijn geworden. We lopen er al maanden warm voor en het jaar begon ook al met een zonnetje, maar hij was blijkbaar zelf toe aan een vakantie. En de kledingstukken in de kast waren luchtig, maar bleven hangen waar ze al hingen. Het is een gemis in het straatbeeld. Geen enkel moment was er nog een meisje die kon dartelen. Dansen in de regen was mogelijk, maar dat dansje is pas leuk als je er van afkoelt. Niet als de kou het in je lichaam overneemt en je naar een behandeling voor een blaasontsteking stuurt.
Daarom Martin Bril, God van de rokjesdag, dank ik u voor de maand mei. Deze maandag zal een enkeling het voorzichtig gaan uitproberen. Is het al mogelijk? Dinsdag zal dan de geest van de vrouw het overnemen. Zij zal willoos zijn. Wanneer ze naar haar rijkbedeelde kledingkast kijkt, zal ze neiging niet kunnen onderdrukken: het rokje eruit te halen en aan te trekken. En u kan in de hemel tevreden toekijken, genoegzaam knikken. Dan zult u uw vrienden bijeen roepen en wijzen naar beneden. En dan spreekt u de woorden: ,,Lieve mensen, vandaag is het rokjesdag.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten