Sinds elke discussie sinds een aantal jaar op social media wordt gekaapt door links of rechts, wil ik u iets willen vertellen uit het redelijke midden. Het midden dat begrijpt dat er zorgen zijn. Zorgen over massa-immigratie, zorgen over het milieu, zorgen over racisme en zorgen over het verliezen van de eigen cultuur. Het redelijke midden dat vindt dat over die vraagstukken gesproken moet worden in plaats van tegenstellingen uit te vergroten.
Maar ik wil u vooral een verhaal vertellen. Het verhaal van mijn vader. Hij viel in november tijdens een fietstochtje met mijn moeder in Portugal. Allemaal heel ongelukkig en dat zorgde ervoor dat hij in dat land een paar weken in een ziekenhuis in coma heeft gelegen. Met veel moeite kregen wij hem uiteindelijk naar Nederland. Daar is hij aan een lang traject begonnen om weer fit te worden.
Eerst kwam hij terecht in het ziekenhuis, later mocht hij naar een zorgcentrum om daar aan te sterken tot het moment dat hij naar een revalidatiekliniek mocht. Hij leek bijna zo ver, maar toen brak er corona uit. Gelukkig was het zorgpersoneel zo slim om hem vlak daarvoor klaar te stomen, zodat hij in ieder geval thuis kon functioneren en niet opgesloten zat in een verzorgingstehuis. Sindsdien ben ik vrijwel elke dag bij hem en help ik hem met alles. Van fysio tot aan voldoende drinken.
Het gaat goed met hem, maar hij heeft nog wel last van zijn evenwicht. Ook ziet hij nog niet goed. Dingen waar hij in het ziekenhuis en in een revalidatiekliniek aan geholpen moet worden. De afspraken in het ziekenhuis werden vaak verzet, vanwege corona. De revalidatiekliniek kon ook geen mensen helpen, daarbij stromen er ook een heleboel coronapatiënten binnen.
Nu het land weer langzaam uit deze intelligente lockdown komt, betekent dat hij ook eindelijk geholpen kan worden.
U besloot gisteren om niet in te grijpen op de Dam. Eerst vertelde u dat het een té belangrijk protest was. Later beweerde u in Op1 dat dat er niks mee te maken had en dat u niet had kunnen inschatten hoe druk het zou worden. Nu volg ik toevallig voor mijn werk social media. Ik had het u zondag kunnen vertellen. Wellicht niet dit enorme aantal, maar zeker dat er meer dan duizend mensen zouden komen.
U besloot gisteren om niet in te grijpen op de Dam. U vertelde dat er vreedzaam gedemonstreerd werd en dat u dan met harde hand had moeten ingrijpen. Nu heb ik toevallig zondag contact gehad met een van de initiatiefnemers en dat zijn hele wel willende mensen. U had prima met de organisatie kunnen praten. Ze vertellen dat de demonstratie heel belangrijk is, maar de veiligheid van onze opa’s en oma’s ook. Dat het verstandig was om te spreiden. Zij hadden dit gedaan. Het had het protest nog sterker gemaakt.
U besloot gisteren om niet in te grijpen op de Dam. Maar u bent de burgemeester. Dat is de vader of de moeder van de stad. Die kiest niet tussen haar kinderen. Die komt wel tussen beiden als het dreigt mis te gaan. U koos voor uw kind: de demonstratie. Daarmee deed u onbewust ook kwaad aan de demonstratie, want het draait nu plots overal om u en niet om het belangrijke doel waarom duizenden mensen daar stonden. Gelijke rechten. Dat ieders leven net zo veel waard is. In dit geval omdat zwarte mensen nog steeds voor hun leven moeten vrezen als ze in aanraking komen met politie.
De demonstranten gebruiken de slogan Black lives matter, omdat juist die groep nog steeds moet vechten voor gelijkheid. Want het moet toch niet uit maken of je nu zwart, wit, homo of hetero bent. Iedereen is gelijk. Het leven van een zwarte man is net zo veel waard als dat van mijn witte vader. Mijn vader hoort dezelfde kansen te krijgen als een zwarte man. Daar stonden de demonstranten voor. Tegen racisme, tegen ongelijke behandeling. Maar door te zwijgen, heeft u juist het tegenovergestelde gedaan.
Groet,
Mark den Blanken
Geen opmerkingen:
Een reactie posten