Ze had me nog wakker gemaakt om afscheid te nemen

[Kort verhaal, inspiratie: Mickey Newburry's nummer: She even woke me up to say goodbye]

Haar blonde haren glanzen langs haar roodgloeiende wangen. Met haar blik die ondeugendheid verraadt, wenkt ze me naar haar toe. Dansen moeten we, alsof de nacht nooit stopt. Behendig wiegt ze met haar heupen, terwijl ik onhandig haar bewegingen probeer te volgen. Ze heeft mij in haar macht alsof ik een soldaat in de oorlog ben. Ik moet gehoorzamen, het is mijn plicht. Haar arm vouwt zich in mijn nek met intenties die overduidelijk zijn. Mijn hoofd gaat op haar commando richting haar glimmende lippen die niet lang geleden nog van extra lipgloss zijn voorzien. Ze glinsteren als snoepjes in een galerij voor kinderen. Met één verschil: ik hoef niet bij mijn moeder te zeuren of ik ze mag. Nee, ik word geleid en druk mijn lippen op die van haar. Ik voel me toch dat kind in de snoepwinkel, want ik proef framboos. Maar voor ik er lang over kan nadenken, glipt haar tong in mijn mond.

Er liggen kledingstukken verspreid door de kamer. Wie deze ruimte binnenstapt, kan geen juiste volgorde ontdekken. Haar topje ligt naast het bed, maar haar bh naast de deur. Ze zijn de laatste getuigenissen van wat zich hier even ervoor heeft afgespeeld. Liedjes en gedichten zijn erover geschreven, maar die teksten halen het toch zelden bij de werkelijkheid. Nu liggen we naast elkaar. Simultaan bij te komen van wat ons uit heeft geput op deze avond. Ik sluit mijn ogen en zie opnieuw haar blik. Ik kijk nog één keer opzij, maar zie tot mijn teleurstelling dat haar ogen het avontuur voor de rust hebben verruild.

Een tedere aanraking met framboossmaak op mijn voorhoofd doet mij ontwaken. De ondeugendheid is verdwenen uit haar blik, voldaan over de beloning die is uitgeloofd. Ze laat haar lippen nog een keer over die van mij glijden, legt dan twee vingers op mijn mond. Zachtjes zegt ze enkele woordjes in mijn oor voor ze zich omdraait en met enkele ferme stappen naar de deur loopt. De kledingstukken die eerder nog op de grond lagen, had ze weer langs haar lijf gedrapeerd. Zonder om te kijken, verlaat ze de kamer. Ze had me nog wakker gemaakt om afscheid te nemen.