Scène van het jaar in Overspel: “Iris.. Ik ben ziek zonder jou. Terminaal. Dood!”

Het is 28 december iets na half elf als een van de beste scènes ooit op de Nederlandse TV op het punt staat te beginnen. Het is de serie Overspel die sowieso de scène van het jaar heeft. Na een zenuwslopende aflevering en tevens seizoen is er een hoogtepunt bereikt. Alle verhaallijnen komen bij elkaar. Alles wordt dan duidelijk voor Iris Hoegaarde, een rol gespeeld door Sylvia Hoeks. Ik heb de scène uitgeschreven hoe ik hem beleefde. Mocht je de aflevering nog niet gezien hebben, bekijk deze dan eerst (http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1386753) en herbeleef hier het finalemoment van dit seizoen Overspel.

Bron afbeelding: VARA

* SPOILER ALERT * SPOILER ALERT * SPOILER ALERT * SPOILER ALERT * SPOILER ALERT * SPOILER ALERT *

De deur slaat open en de scène van het jaar staat op het punt te beginnen. Iris wandelt verslagen de ruimte in, waar ze Pepijn aan ziet komen snellen. Ze kijkt hem zielloos aan en zegt: “De vader van mijn kind.” Pepijn stamelt: “Iris.” Er valt een kleine stilte. “Wat ze gevonden hebben..” Iris spreekt fel: “Moordenaar.” Hij kijkt verbouwereerd om zich heen.  “Het is allemaal, omdat..” “Gek, “ zucht ze. “Psychopaat.”
Pepijn: “omdat het niet overgaat.”
Iris: “En ik nog alles geloven wat je zei.”
De woorden vliegen nu door elkaar heen.
“Het gaat niet over” -  “Krankzinnig”
“Wat ik ook doe” – “Zieke geest!”
Iris: “Waar mijn zoon slaapt de helft van de week.” De wanhoop valt af te lezen van het gezicht van Iris. Pepijn gaat weer over in stamelen. “Iris.. Ik ben ziek zonder jou. Terminaal. Dood!” Hij kijkt indringend naar Iris. Er verschijnen tranen in haar ogen. Dan gebeurt er iets achter hun. Beiden wenden hun blik af. De paniek neemt het over bij Pepijn. “Iris”, zegt hij vluchtig. Feller, terwijl hij Iris beetpakt: “Hoe kan je dit nu niet begrijpen.” De wanhoop en angst nemen het over bij haar en ze schreeuwt: “HOU JE BEK!” Op dat moment komt rechercheur Caya Middelburg binnenlopen en roept: “Iris!”
Hun blikken wenden zich nu af op de rechercheurs die naar hen toe komen lopen. Caya zegt spitsig tegen Pepijn: “Kunnen wij even praten?” Iris kijkt eerst naar de andere rechercheur als er nog iemand komt binnenlopen. Haar ogen kijken alsof ze Jezus in levende lijven over water ziet lopen. Ze ziet een man die eigenlijk dood zou zijn. Tussen de Belgische rechercheurs loopt Willem. Met bloed op zijn kraag, een ongeschoren gezicht en warrig haar komt hij de ruimte binnenlopen.  Hij kijkt Iris aan en zij kijkt hem aan. Even is er moment van volkomen stilte. De twee kijken elkaar diep in de ogen. Pepijn ziet Willem ook en kan zijn ogen niet geloven. De man waarvan hij zeker wist dat die door zijn sms’jes zojuist opgegraven zou zijn, loopt nu de ruimte binnen. Hij kijkt naar Iris, die nog steeds haar ogen niet van Willem af kan houden. Langzaam knippert ze een paar keer en de tranen vallen onder haar oogleden vandaan. De blikken kruisen elkaar. Willem en Iris kijken naar elkaar en Pepijn kijkt naar Willem en weet dat het voorbij is. Hij kijkt nog eenmaal naar haar. Willem leeft! 

De scène is niet alleen prachtig in beeld gebracht met verbluffende acteerprestaties. De teksten die Iris en Pepijn naar elkaar roepen zijn ook nog van een hoogtepunt. De uitspraak "Iris, ik ben ziek zonder jou. Terminaal. Dood!" is van zoveel schoonheid en puurheid. De blikken die kruizen tussen Iris, Pepijn en Willem met bijbehorende muziek laten het kippenvel tot ver over je schouders opkomen. Het acteren is zo klein en intiem geworden, zodat het moeilijk is om het gevoel over te brengen. De ogen van Sylvia Hoeks spreken echter zo alsof ze echt Iris is en inderdaad weken in onzekerheid heeft gezeten over haar geliefde. Het is hopen op nog een seizoen Overspel, al zal het tevens zonde zijn om na een einde als deze nog een vervolg te maken.