Mark's voetbalmaandag: Voetbal is romantiek, maar soms is geilheid nodig

Geblondeerd haar, oorbelletje in en een kop die van een rockster of een drugsverslaafde kon zijn. Met een petje op en een schoudertasje om komt hij aanlopen van de spelersbus naar het stadion. Hij is een opvallende verschijning tussen alle kortgeknipte kapsels van Hanni Hanna. Blonderen zien we sowieso niet snel meer in het voetbal, dat is een trend die eind jaren ’90 de velden heeft verlaten. Slechts een enkele donkere speler à la Arouna Koné maakt deze keuze nog.


Afgelopen dinsdag kreeg Maxime Lestienne een hand van Ruben Schaken in de buurt van zijn gezicht. Met theater waar ze bij de Toneelgroep Amsterdam jaloers op zullen zijn, stortte de Franstalige Belg van PSV ter aarde. In plaats van applaus oogstte hij een gele kaart. Kunst wordt al langer niet meer gewaardeerd in Nederland, maar sinds de VVD aan de macht is in Nederland, word je er zelfs voor bestraft. Lestienne zelf, keek wat verontwaardigd, maakte een handgebaar en besloot daarna weer rustig door te voetballen.

Want de excentrieke linksbuiten weet waar het spelletje over gaat. Voetbal is romantiek, maar heeft soms een beetje geilheid nodig. Zonder geilheid wordt romantiek namelijk nooit echt lekker. Dat hij dit onderdeel beheerst, bewees hij afgelopen zondag in de zevende minuut van de wedstrijd PSV – FC Groningen. Nadat de formatie van Erwin van de Looi de bal verspilt, komt deze in de voeten van Lestienne. Hij ziet de diepte, heeft het overzicht en het talent om te doen wat elke voetballiefhebber wil zien. Hij geeft een steekpass door de hele verdediging heen, waardoor Narsingh vrij voor de goal komt te staan. In het stadion hoor je een ‘oooh’, het geluid dat een voetbaltribune maakt bij een orgasme. Perfectie is zelden zo mooi geweest.

En Luciano Narsingh zorgde voor een wederzijdse bevrediging door de bal netjes in het netje leggen.