Het is kerst dus laat ik het eens over de liefde hebben. Ik word niet zo snel verliefd. Maar ik word toch razendsnel verliefd. Het is een onomkeerbaar proces. Wanneer ik een meisje zie lachen, ben ik verliefd. Ik ben verliefd op een meisjeslach. Zodra ze even niet lachen, is vaak de verliefdheid snel weer voorbij.
Je moet er eens op gaan letten. In een meisjeslach zit vrijwel alles. Ze gaan twinkelen in hun ogen. Ik denk nu even aan een meisje waarvan ik haar lach prachtig vind. Haar mooie groene ogen krijgen een twinkeling. Ze worden wat kleiner, maar blijven groot genoeg om in te kunnen verdrinken. Er verschijnen kleine gelukzalige streepjes rond diezelfde ogen.
Ze krijgt ook wangetjes. Van die lieve wangetjes. Wanneer ik die zie wil ik een meisje altijd knuffelen. Ik hou van wangetjes. Bijna net zo erg als de meisjeslach. Maar echte wangetjes ontstaan alleen bij een meisjeslach. Ook de omhoog getrokken mondhoeken. Die maken het geheel af.
Meisjes met grote ogen en een meisjeslach. Het zijn de mooiste meisjes. Tegenwoordig zie je ook veel meisjes met het tegenovergestelde van een meisjeslach, een vast boos kijkend gezicht. Alsof ze altijd alle ellende van de wereld moeten dragen. Deze meisjes wil ik niet kennen. Op dit moment wil ik vooral het meisje met de groene twinkelende ogen en de meisjeslach beter leren kennen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten